فیاض لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۳

چون سنگ ستم پیشه کند دل خستن

مردی نبود شکستن و وارستن

سهلست شکست شیشه از سنگ ولی

سخت است به سنگ خوردن و نشکستن