فیاض لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۶

تب، رو به من از غایت بی‌شرمی کرد

وز تاب تب استخوان من نرمی کرد

تنها نگذاشت یک دمم تا به سحر

ممنون‌ تبم که خوش به من گرمی کرد