فیاض لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۲

وصل است متاعی که به دیدن نرسد

این شهد تمنّا به چشیدن نرسد

کامی به هوای حسرتش خوش می‌دار

کاین میوه لطیفست به چیدن نرسد