فیاض لاهیجی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۳۰۹

صبح بلبل به نوا برخیزد

گل پی نشو و نما برخیزد

مزه دارد به سحر سیر چمن

پیشتر زانکه صبا برخیزد

ناله از عشق خوش آید اما

نه به نوعی که صدا برخیزد

ضعف غم از پس مردن نگذاشت

گرد از تربت ما برخیزد

چون شوم گرمِ ره او فیّاض

دود از آبله‌ها برخیزد