فیاض لاهیجی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۲۲

هر کجا راه بریدیم عبث بود عبث

در پی هر چه دویدیم عبث بود عبث

سعی هر چند که در طیّ منازل کردیم

به مرادی نرسیدیم عبث بود عبث

تن به سفتن ندهد گوهر دریای مراد

رنج بی‌جا که کشیدیم عبث بود عبث

خبر از غبن ندارد چو تویی هرزه درای

هر چه گفتیم و شنیدیم عبث بود عبث

بر جهانگردی ما رشک چه دارد فیّاض

هر چه دیدیم و ندیدیم عبث بود عبث