فیاض لاهیجی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۷۷

جز زلف تو ما را سر سودای دگر نیست

سر رشتة ما از سر زلف تو به در نیست

از جنبش ابروی تو خورشید هراسد

جایی که تو شمشیر کشی جای سپر نیست

از روی بتان آینه را نقش نشسته‌ست

این یاری اقبال بود کار هنر نیست

چیزی که غبار از دل پردرد رباید

در خطّة تقدیر به جز گرد سفر نیست

فیّاض اگر آه تو آتش‌زن گیتی است

در خرمنِ افلاک چرا دود اثر نیست؟