وفایی شوشتری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۲

بر دوش نبی علی چو بنهاد قدم

افکند خدایان همه از طاق حرم

بشکست زبس خدا، در آن روز آن شاه

نامش به خدایی همه جا گشت علم