وفایی شوشتری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۹

زاهد که ز کوی معنی آواره شود

بگذار، اسیر نفس امّاره شود

ای کاش جهان به کام او می گشتی

تا پردهٔ زهد کذب او پاره شود