صابر همدانی » گزیدهٔ اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵

گر باد مخالفی وزید از چپ و راست

کوه از سر جای خویش یک لحظه نخاست

من نیز تو را چو کوه سنگین خواهم

چون سنگ سبک همیشه اندر دم پاست