بلند اقبال » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۵۱ - قطعه

مباش از این سپس در بند تحصیل کمال ای دل

که کافش کاف تشبیه است یعنی مثل مال استی

کمال و فضل را یکسو بنه رو فکر مالی کن

که کس را مال اگر نبود کمال او وبال استی

وگر باشد تو را مالی که هرکس بیند و داند

شوی مطبوع هر طبعی نه هیچت گر کمال استی