بلند اقبال » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۳۶ - قطعه
رحم وانصاف درمیانه خلق
گشته چون پای مار و دیده مور
چشم امید اگر کسی دارد
از کسی جز خدا بود بی نور