بلند اقبال » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۱۱ - قطعه

یکی مور برد از ملخ تحفه رانی

به پیش سلیمان به آن جاه و حشمت

مبادا که آن مور شرمنده گردد

از و شد قبول وبه اوکرد رأفت