بلند اقبال » دیوان اشعار » مثنویات » بخش چهارم » بخش ۲۸ - فی النصیحت و التنبیه

بنام خدا رو به هر کار کن

خدا را به یکتایی اقرار کن

به سال و مه و هفته لیل و نهار

مشو غافل از یاد پروردگار

کن از او بسی حمد و شکر و سپاس

ببر پیش او حاجت و التماس

اگر درد داری دوا جو از او

وگر راز داری به او بازگو

اگر مطلبی داری از او طلب

کز او تار و روشن شود روز و شب

گناهان خود را از او عفو خواه

که از او بود بخشش هر گناه

جز او غافر المذنبین نیست کس

از او خواه عفو گناهان و بس

رضا جویی از او بباید ز تو

که او هم رضا شاید آید ز تو

صفاتش بود بی حد و بی شمر

کس از ذات پاکش ندارد خبر

نهان از نظر باشد و حاضر است

به حال خلایق همه ناظر است