بلند اقبال » دیوان اشعار » مثنویات » بخش چهارم » بخش ۶ - در نهی از غیبت

مگرنه حدیث از رسول خداست

که غیبت گناهش بتر از زناست

کس ار بد و یا خوب خودداند او

چه حاجت که از اوشود گفتگو

به سیم ار بگوید کس این است مس

ویا طاهری را بخواند نجس

نه آنسیم بی غش چومس می شود

نه آن طاهر خوش نجس می شود

کس ار نیک باشد ز بدگوی خود

چرا افکند چین درابروی خود

تفاوت میان بدوخوب هست

ز هم فرق دارند هشیا رو مست

بدو خوب افتاده در هم بسی

ولی چشم بینا ندارد کسی

کس از باطن کس ندارد خبر

نباید بودشخص ظاهر نگر

خدا از دل هر کس آگه بود

که داندکه کار که لله بود

مگوازکسی بدکه بدمی شوی

مکن جای در ده که دد می شوی

نه غیبت کن از کس که عیبت کنند

نه شو یار آنان که غیبت کنند