بلند اقبال » دیوان اشعار » مثنویات » بخش دوم - داستان گل و بلبل » بخش ۴۰ - طلب آمرزش از درگاه الهی

الهی به حق نبی و ولی

به جاه محمد (ص) به قرب علی

به حق حسن آن شه غم نصیب

به حقحسین آنشهید غریب

به زین العباد آن شه بی همال

به باقر خداوندجاه وجلال

به صادق کز و گشت نشر علوم

به موسی کاظم شه پاک بوم

به شاه خراسان رضای غریب

به تقی خداوند صبر وشکیب

به حق نقی وحسن کزصفا

شدندی به حق خلق را رهنما

به مهدی هادی امام امم

خداوند جود وسخا وکرم

که شرمندگان را ببخش ومپرس

گنه بندگان را ببخش ومپرس

خصوصا مرا ز آنکه دلخسته ام

به امید لطف تو دلبسته ام

کسی جز تو بخشنده جرم نیست

اگر هست اودرکجا هست وکیست

به غیر ازتو ما را که بخشدگناه

که نبود به غیر از تودیگر آله