سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۱۰

پرسی که ز بهر مجلس افروختنی

در عشق چه لفظهاست بردوختنی

ای بی خبر از سوخته و سوختنی

عشق آمدنی بود نه آموختنی