سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۹۲

باشد همه را چو بر ستارهٔ سحری

دل بر تو نهادن ای بت از بی‌خبری

زیرا که چو صبح صادق ای رشک پری

هم پرده دریده‌ای و هم پرده دری