سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۵۱

باز آن پسر چه زنخ خوش زن کو

آن کودک زن فریب مردافکن کو

گیرم دل مرده ریگم او برد و برفت

آن صبر که بازماند آن از من کو