سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۲۸

ای بی سببی همیشه آزردهٔ من

و آزردن تو ز طبع تو پردهٔ من

بر چرخ زند بخت سراپردهٔ من

گر عفو کنی گناه ناکردهٔ من