میرزا حبیب خراسانی » دیوان اشعار » بخش دو » رباعیات » شمارهٔ ۴۶

آن به که شراب را حکیمانه خوری

هر روز باندازه دو پیمانه خوری

می نوش بدان صفت که هر کس بیند

بازت نشناسد که خوری یا نخوری