میرزا حبیب خراسانی » دیوان اشعار » بخش دو » رباعیات » شمارهٔ ۴۱

ای سنبل تو همیشه تاب آلوده

وی نرگس تو همیشه خواب آلوده

جز لعل لبان تو ندیدم هرگز

در عالم، آتشی بآب آلوده