میرزا حبیب خراسانی » دیوان اشعار » بخش دو » رباعیات » شمارهٔ ۱۸

هر شب که دو سنبل تو آشفته شود

دو نرگس نیم مست تو خفته شود

آن مطلب ناگفته ما گفته شود

وان گوهر نا سفته تو سفته شود