میرزا حبیب خراسانی » دیوان اشعار » بخش دو » غزلیات » شمارهٔ ۲۸۶

برخیز که گرد دل درویش برآئیم

در چاره اندوه و غم خویش برآئیم

اندیشه و تشویش ز جا برده دل ما

یکباره ز اندیشه و تشویش بر آئیم

باشیم گرفتار کم و بیش جهان چند

برخیز که از فکر کم و بیش برآئیم