سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۸۹

چون می دانی همه ز خاک و آبیم

امروز همه اسیر خورد و خوابیم

در تو نرسیم اگر بسی بشتابیم

سرمایه تویی سود ز خود کی یابیم