نظام قاری » دیوان البسه » رباعیات » شمارهٔ ۱۸

گت گفت چنین خیمه که آراست که من

زینسان بنوار خود که پیراست که من

ناگاه زکندلان بدر جست عمود

(برپای از آنمیانه برخاست که من)