سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۶۶

چون در غم آن نگار سرکش باشم

آب انگارم گرچه در آتش باشم

چون من به مراد آن پریوش باشم

گر قصد به کشتنم کند خوش باشم