صفایی جندقی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷

چون زلف توعشق بی قرارم کرده است

سرگشته و تیره روزگارم کرده است

تاب و تب اشتیاق و اندوه فراق

برخیز و بیا ببین چه کارم کرده است