سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۱۲

خواندیم گرسنه ما ز دل یار هوس

سیر از چو تویی بگو که یا رد شد پس

تو نعمت هر دو عالمی به نزد همه کس

قدر چو تویی گرسنه‌ای داند و بس