سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۰۴

عقلی که همیشه با روانی دمساز

دهری که به یک دید نهی کام فراز

بختی که نباشیم زمانی هم باز

جانی که چو بگسلی نپیوندی باز