سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۷

آنها که درین حدیث آویخته‌اند

بسیار ز دیده خون دل ریخته‌اند

بس فتنه که هر شبی برانگیخته‌اند

آنگاه به حیلت از تو بگریخته‌اند