سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۳

یک دم سر زلف خویش پر خم نکند

تا کار مرا چو زلف درهم نکند

خارم نهد و عشق مرا کم نکند

خاری که چنو گل سپر غم نکند