سراج قمری » گزیدهٔ اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳

پارم گل و لاله بستر و بالین بود

جایم، به میان نرگس و نسرین بود

واکنون شده ام چو غنچه از دلتنگی

امسال مرا گلی که نشکفت این بود