سراج قمری » گزیدهٔ اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲

من مِی خورم و هر که چو من اهل بود

می خوردن من به نزد او سهل بود

می خوردن من حق ز ازل می‌دانست

گر می نخورم علم خدا جهل بود