سراج قمری » گزیدهٔ اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰

یک نرگس تر چو چشم تو دیده نشد

یک سرو چو قد پسندیده نشد

شوریده شده ست زلف تو بر رویت

وان کیست که بر روی تو شوریده نشد