سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۱

سودای توام بی‌سر و بی‌سامان کرد

عشق تو مرا زندهٔ جاویدان کرد

لطف و کرمت جسم مرا چون جان کرد

در خاک عمل بهتر ازین نتوان کرد