سراج قمری » گزیدهٔ اشعار » قطعات » شمارهٔ ۴
کوزهٔ دولاب را ماند همی
هرکه زیر چرخ دولابی بود
کز پس اوج و بلندی، حاصلش
سر نگونساری و بیآبی بود