سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۹

بر رهگذر دوست کمین خواهم کرد

زیر قدمش دیده زمین خواهم کرد

گر بسپردش صد آفرین خواهم گفت

نه عاشق زارم ار جز این خواهم کرد