سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۶

من چون تو نیابم تو چو من یابی صد

پس چون کنمت بگفت هر ناکس زد

کودک نیم این مایه شناسم بخرد

پای از سر و آب از آتش و نیک از بد