سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۵

گه جفت صلاح باشم و یار خرد

گه اهل فساد و با بدان داد و ستد

باید بد و نیک نیک ور نه بد بد

زین بیش دف و داریه نتوانم زد