سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۳

با هجر تو بنده دل خمین می‌دارد

شبهاست که روی بر زمین می‌دارد

گویند مرا که روی بر خاک منه

بی روی توام روی چنین می‌دارد