خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » رباعیات » شمارهٔ ۶۷

چون مرغ چمن برآورد بانگ هزار

نوشند صبوحیان مِی نوشگوار

بر گریه ی من چشم قدح گرید گرم

وز ناله ی من چنگ سحر نالد زار