سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۹

آب از اثر عارض تو می گردد

آتش زد و رخسار تو پر خوی گردد

گر عاشق تو چو خاک لاشی گردد

چون باد به گرد زلف تو کی گردد