خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » رباعیات » شمارهٔ ۱۹

ای سرو سهی که قد و بالات خوشست

آن دُرج پر از لؤلؤی لالات خوشست

گیسوی دراز را میفکن بر دوش

کان شعر سیه بر قد و بالات خوشست