خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » رباعیات » شمارهٔ ۱۱

نرگس که مدام خوشدل و سرمستست

زانست که دست از قدح زرشستست

در سوسن و سر و بین که معلوم کنی

کازاده زبان دراز و کوته دستست