سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰۲

آتش در زن ز کبریا در کویت

تا ره نبرد هیچ فضولی سویت

آن روی نکو ز ما بپوش از مویت

زیرا که به ما دریغ باشد رویت