سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷۲

آن روز که بیش با من او را کینست

بیشش بر من کرامت تمکینست

گویم به زبان نخواهمش گر دینست

شوخیست که می کنم چه جای اینست