خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » صنایع الکمال » سفریات » رباعیات » شمارهٔ ۲۴۲

آن سرو سهی چو خیمه می زد بیرون

می کرد سمن برگ ز نرگس گلگون

ابروش بشکل نون و چشم سیهش

در بحر فتاده بود همچون ذوالنون