خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » صنایع الکمال » سفریات » رباعیات » شمارهٔ ۲۱۴

هر لحظه که یاد آن جفا کیش کنم

از ناله دل خلق جهان ریش کنم

از بسکه زنم بر سر از اندوه فراق

بنشینم و خود سرزنش خویش کنم