سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۷

ای چون گل و مل در به در و دست به دست

هر جا ز تو خرمی و هر کس ز تو مست

آنرا که شبی با تو بود خاست و نشست

جز خار و خمار از تو چه برداند بست