سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۴

زین پس هر چون که داردم دوست رواست

گفتار بیفتاد و خصومت برخاست

آزادی و عشق چون همی باید راست

بنده شدم و نهادم از یک سو خواست